Jeśli komuś dłużą się grudniowe wieczory polecamy książkę Juliana Zubka "Tatara"
Ze wspomnień kuriera. Przeczytacie coś o Kokuszce, coś o honorze i bohaterstwie, coś o sile i charakterze. Dowiecie się jak wyglądał zwykły dzień wspaniałej generacji oddanych sprawie, dzielnych, choć nie zawsze rozważnych - młodych ludzi.
W małej, podszytej wiatrem izdebce zastałem "Tatarzynę", chorych "Niedźwiedzia" i "Wichurę" oraz dzielną Kundzie Długosz, znaną z wypieku chleba dla kompanii i... sypiania z granatami pod głową. W pamięci utkwił mi taki sielski obrazek" "Tatarzyna" coś tam szyje pod oknem. Kunda z nosidłami wybiera się po wodę. "Niedzwiedź" czyści swój pistolet, a nasz kronikarz, romantyk "Wichura", kołyszący mego syna w zawieszonej na postronkach u tragarza kołysce-dłubance, nuci czystym tenorem kołyskę:
Śpij, mój skarbie, mój aniele,
siwe oczka zmruż,
Niech cię do snu ukołysze
Twój aniołek stróż.
Na rycerskie krwawe boje
Myśli pędzą w dal...
Szczęście olśni oczy twoje,
Mnie zostanie żal...
Julian Zubek ps. Jano, Tatar, syn Aleksandra i Marii z d. Wojciechowska, ur. 27 VIII 1912 w Nowym Sączu, zamieszkały w Piwnicznej - Wilcze Doły. Wykształcenie akademickie - mgr wychowania fizycznego, nauczyciel, trener, rehabilitant w zakopiańskim szpitalu ortopedycznym na Bystrym. Członek grup regionalnych sądeckich i łąckich, członek klubów sportowych w Nowym Sączu, Krynicy, Zakopanem, reprezentant Armii Polskiej w narciarstwie podczas zawodów w 1934 Małej Ententy rozgrywanych w rumuńskim Predelau oraz ponownie w 1936 r. reprezentant Armii Polskiej w Finlandii podczas zawodów narciarskich.
Czynną służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy w Cieszynie w latach 1933 -1934 porucznik, dowódca plutonu. Zmobilizowany we wrześniu 1939 w Lublinie, przeszedł szlak bojowy przez Iłżę, Szydłowiec, Chełm Lubelski. Wzięty do niewoli, ucieka z niej, powraca do Nowego Sącza i rozpoczyna pracę konspiracyjną. Zaczyna od montowania siatki przerzutowej jesienią 1939 r. przez granicę słowacką, a następnie wstępuje do Związku Walki Zbrojnej (od 14 II 1942 Armia Krajowa) i pracuje w wywiadzie wojskowym. Pracował w Nowosądeckim Inspektoracie Armii Krajowej o krypt. "Niwa", dalej bierze udział w przerzutach na Węgry, kurier do Budapesztu, latem 1940 r. więzień sądeckiego gestapo.Po wypuszczeniu z więzienia rozpoczyna przygotowania do przyszłej partyzantki. Latem 1944 r. wraz z Janem Freislerem ps. Ksawery, Sądecki organizuje oddział partyzancki "Świerk", który następnie przechodzi do 9. kompanii 3. batalionu 1. Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej pod dowództwem "Tatara". Według poleceń realizacji Planu Burza jego oddział współpracuje z oddziałami radzieckimi. Po wkroczeniu Sowietów do Nowego Sącza ujawnia się wraz ze swoim oddziałem.Po wojnie wraz z rodziną ucieka na zachód przed represjami ze strony Urzędu Bezpieczeństwa, w 1947 r. powrócił do rodzinne strony. Zmarł 24 listopada 1981 r. w Piwnicznej. Spoczywa na miejscowym cmentarzu komunalnym. Odznaczony: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem "Za Wojnę Obronną 1939", Odznaką Grunwaldu, Odznaką Czapajewa, Odznaką Radzieckich Partyzantów Żytomierszczyzny, Złotymi Odznakami Za Zasługi dla Województwa Nowosądeckiego i dla Miasta i Gminy Piwniczna.
źródło: Stowarzyszenie Kibiców Sandecji
